Περάσαμε τη μέση του Δεκέμβρη και δύσκολα μπορεί κάποιος να βρει ένα σπίτι χωρίς έστω έναν -ακόμη και ελάχιστο- γιορτινό στολισμό. Ακόμη και οι άνθρωποι που δεν είναι των γιορτών, συνήθως υποκύπτουν στον πειρασμό και βάζουν τελικά κάτι που να σπάει τη μονοτονία της καθημερινότητας του χώρου τους. Εκεί όμως που ο στολισμός διεκδικεί κυρίαρχα το μεγαλύτερο κομμάτι του σπιτιού, είναι όταν τα σπίτια θα ανοίξουν μέσα στις γιορτές για να υποδεχθούν και άλλους.
Έτσι, μέσα στις μέρες των γιορτών, με την οικογένεια, τους συγγενείς, τους φίλους να έρχονται πιο κοντά, τον πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνει η τραπεζαρία. Είτε ως κομμάτι του σαλονιού, είτε ως ανεξάρτητος χώρος, γίνεται το κέντρο των στιγμών εκείνων που μοιραζόμαστε με δικούς μας ανθρώπους και άτομα που αγαπάμε. Τί πιο ωραίο να αντικρίζει κανείς έναν ζεστό, στολισμένο χώρο; Σίγουρα όλα δεν μπορεί να είναι ιδανικά, αλλά καλό θα ήταν, για μια φορά να ζήσουμε τη στιγμή και να απολαύσουμε ένα κομμάτι εκείνης της παιδικής αθωότητας.
Κι αν οι γιορτές συνήθως ξεκλειδώνουν ένα κιτς κομμάτι του εαυτού μας, που γεμίζει τον χώρο με υπερβολές, υπάρχουν κάποιες γραμμές για την τραπεζαρία, οι οποίες εύκολα θα μπορούσαν να μας κρατήσουν σε ασφαλείς και καλά χαρτογραφημένες περιοχές της διακόσμησης.
Πριν όμως περάσουμε στην αυτή καθ’ αυτή διακόσμηση, καλό είναι να είμαστε σίγουροι πως πληρούνται 3 βασικές προϋποθέσεις:
1. Το τραπέζι βρίσκεται σε κυρίαρχο σημείο στον χώρο. Όχι, δεν χρειάζεται να βρίσκεται στο κέντρο του σαλονιού, αν η τραπεζαρία είναι ενσωματωμένη στο σαλόνι σας, απλά δεν θα πρέπει να είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά επισκιασμένη. Φως και αρκετός “αέρας”. Να πλαισιώνεται και όχι να πλαισιώνει. Δώστε στο τραπέζι τον χώρο που ζητάει και αφήστε το να πρωταγωνιστήσει στη γιορτινή ατμόσφαιρα.
2. Το τραπέζι έχει όλα τα απαιτούμενα σημεία πρόσβασης ελεύθερα. Ναι, ξέρω ότι στην καθημερινότητα το τραπέζι πιάνει υπερβολικά πολύ χώρο και κάποιος τοίχος το …νοιώθει πολύ κοντά του. Δώστε πρόσβαση σε όλους. Είναι τουλάχιστον εκνευριστικό για κάποιον να στριμώχνεται ή να είναι αναγκασμένος να σηκώνεται συνέχεια για να περνούν οι υπόλοιποι. Και δεν είναι μόνο θέμα πρακτικότητας, αλλά και αισθητικής. Δείτε το με τα δικά σας μάτια.
3. Έχουν όλοι τη δική τους θέση. Ναι, είναι προφανές. Αν δεν χωρούν όλοι στο γιορτινό τραπέζι, μάλλον θα πρέπει να αλλάξουμε τα δεδομένα. Χρησιμοποιήστε το τραπέζι ως μπουφέ και μεταφέρετε το κέντρο της παρέας στο καθιστικό. Ναι, είναι λίγο ανορθόδοξο, αλλά σκεφτείτε το πόσο άβολος είναι ο συνωστισμός και η σύμπτυξη υπεράριθμων σε ένα τραπέζι.
Πώς όμως δημιουργούμε το ιδανικό γιορτινό τραπέζι; Υπάρχουν κάποια βασικά βήματα που θα μας δώσουν τη γενική κατεύθυνση στην οποία μπορούμε να κινηθούμε με ασφάλεια, χωρίς να υποπέσουμε σε εύκολα λάθη. (Αλήθεια, υπάρχουν λάθη στη διακόσμηση του γιορτινού τραπεζιού; Ίσως και να υπάρχουν.)
Ας ξεκινήσουμε με κάτι βασικό, με ένα αίσθημα “για να τελειώνουμε με αυτό”: Το τραπεζομάντιλο. Δεν είναι απλώς ένα (καλαίσθητο) ύφασμα που καλύπτει το τραπέζι σας, είναι το κομμάτι εκείνο που, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, δίνει την κεντρική αίσθηση του τόνου της εορταστικής διακόσμησης. Αν πηγαίνουμε για κάτι μίνιμαλ, τότε ακόμη και ένα όμορφο, απλό, λευκό τραπεζομάντιλο μοιάζει ιδανικό (ειδικά αν στη διακόσμηση του τραπεζιού συμπεριλαμβάνεται και το χρυσό, ή το ασημένιο). Σκεφτείτε όμως τους χρωματικούς τόνους των γιορτών: κόκκινο, πράσινο, μπορντώ. Είναι μια εξαιρετική βάση, πάνω στην οποία μπορούν όλα να σταθούν.
Το σερβίτσιο είναι ένα μέρος της διαδικασίας, αλλά όχι η ουσία της. Μη βγάλετε τις πορσελάνες της μαμάς, ούτε τα χρυσά μαχαιροπίρουνα. Δεν έχει πια σημασία στο σήμερα. Υπάρχουν τόσα μα τόσα υπέροχα σερβίτσια, ειδικότερα αν έχουν χρώμα. Θέλουμε άλλωστε ζωντάνια και όχι ψυχρότητα. Προσοχή όμως: Τα θαμπά ποτήρια είναι φάουλ.
Τα φρούτα είναι για στόλισμα; Θα μπορούσαν. Το ρόδι λόγω εποχής και παράδοσης, το μήλο λόγω χρώματος, και το λεμόνι σε λευκό φόντο, είναι μάλλον ό,τι πιο ιδανικό στην κατηγορία αυτή. Σε καμμία περίπτωση όμως μη βρεθείτε εκτός εποχής. Θα είναι τουλάχιστον κωμικό. Υπάρχει αντ’ αυτού μια πολύ πιο ασφαλής λύση: Λουλούδια. Ζωντανά χρώματα και χωρίς φόβο υπερβολής. Ή ακόμη και σε συνδυασμό με τα φρούτα. Δώστε τη ζωντάνια που χρειάζεται ένα γιορτινό τραπέζι.
Έχουν θέση στολίδια των γιορτών στο τραπέζι; Δεν θα σας πούμε να ανεβάσετε και το χριστουγεννιάτικο δέντρο, αλλά σίγουρα μπορείτε να βάλετε καλόγουστα στολίδια στο τραπέζι. Δεν μπορώ βέβαια να αποκλείσω τις χριστουγεννιάτικες μπάλες, το γκυ, τις φιγούρες… Όλα μπορούν να βρουν μια γωνίτσα, ή να συντροφεύσουν μια σύνθεση. Μην ανησυχείτε όμως, θα τα μαζέψουμε σε λίγο. Κηροπήγια και μπολ, πιατέλες και δίσκοι θα είναι εκεί, αλλά καλύτερα θα είναι να εξυπηρετούν ταυτόχρονα και με τις λειτουργικές τους ιδιότητες.
Ήρθε όμως η ώρα να συμμαζέψουμε τα όσα απλώσαμε και είναι υπερβολικά. Και αυτό είναι το τελικό βήμα για τη διακόσμηση του εορταστικού τραπεζιού. Πώς όμως το κάνουμε αυτό; Είναι σχετικά απλό. Όπως σε όλα τα ζητήματα, για να τα λύσουμε σωστά παίρνουμε απόσταση και τα κοιτούμε σφαιρικά, το ίδιο θα πρέπει να κάνουμε και με το τραπέζι. Κάνουμε κυριολεκτικά μερικά βήματα πίσω και κοιτούμε το σύνολο. Αν δούμε ότι κάποιο σημείο είναι υπερβολικά φορτωμένο, φροντίζουμε να το ελαφρύνουμε λίγο. Το ίδιο και με το σερβίτσιο, ή τα επιμέρους στολίδια. Δείτε το συνολικά και πάλι. Αυτό που έχει σημασία είναι το τελικό αποτέλεσμα.