Ένα από τα δυσκολότερα δωμάτια του σπιτιού στη διαμόρφωσή του δεν είναι άλλο από το παιδικό – εφηβικό δωμάτιο. Κι αυτό συμβαίνει καθώς συντρέχουν πολυπληθείς λόγοι και πολυάριθμες απαιτήσεις που θα πρέπει να καλυφθούν από έναν σχετικά μικρό για αυτές χώρο. Και δεν μιλούμε για την περίπτωση που ο ίδιος χώρος χρησιμοποιείται από δύο αδέρφια ως κοινό δωμάτιο. Εκεί τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο σύνθετα. Με τις ανάγκες να διπλασιάζονται και τον χώρο να μειώνεται στο μισό. Αλλά ας δούμε τα πράγματα από την αρχή και με μία βασική σειρά.
Το δωμάτιο ενός παιδιού ανανεώνεται με ταχύτατο ρυθμό. Πολλές φορές οι ανάγκες απαιτούν την ανανέωσή του πριν αρχίσουν καλά καλά να φθείρονται τα ίδια έπιπλα. Από τη βρεφική κούνια, στο παιδικό κρεβατάκι, κι από το παιδικό κρεβάτι στο εφηβικό – νεανικό, η ταχύτητα μοιάζει εξαιρετικά γρήγορη. Και τι συμβαίνει με το υπόλοιπο δωμάτιο;
Αλλάζοντας ένα κρεβάτι, ένα έπιπλο δηλαδή το οποίο αποτελεί ένα κεντρικό κομμάτι τόσο της λειτουργικής όσο και της αισθητικής διαρρύθμισης του χώρου, υπάρχει ο φόβος πως η επόμενη επιλογή μας μπορεί να είναι τελείως παράταιρη με τα υπόλοιπα έπιπλα και τη διαρρύθμιση του παιδικού ή νεανικού δωματίου. Και σε περίπτωση που αναρωτιέστε αν αυτό έχει πραγματική σημασία, θα μπορούσε κάποιος να απαντήσει πως ένα παιδικό δωμάτιο είναι ο χώρος έκφρασης ενός παιδιού και παράλληλα με την έκφραση, το παιδί προσλαμβάνει συνεχώς αισθητικές πληροφορίες. Κι ίσως αυτό να είναι πραγματικά σημαντικό, τουλάχιστον στις βάσεις της επιστημονικής έρευνας των επιπτώσεων.
Αλλά ας επιστρέψουμε στην ουσία του θέματός μας. Η αλλαγή της διαρρύθμισης του χώρου είναι ένα ρίσκο συμβατότητας, τόσο ως προς το μέγεθος και άρα τη λειτουργικότητα, όσο και ως προς την αισθητική, και αυτό θα συμβεί πολλές φορές μέσα σε 15 χρόνια. Άλλες ανάγκες έχει ένα βρέφος, άλλες ένα νήπιο, άλλες ένα παιδί δημοτικού, άλλες ένας έφηβος. Από την “κρεβατοκεντρική” διαρρύθμιση του χώρου περνάμε σταδιακά στη “γραφειοκεντρική” διαρρύθμιση και αυτό έχει ένα πολύ σημαντικό κόστος στο ίδιο το δωμάτιο. Όσο μεγαλώνουν τα μεγέθη των επίπλων τόσο “μικραίνει” ο ελεύθερος χώρος. Αλλά ας το δούμε ξεχωριστά:
Αισθητική και διαρρύθμιση
Ας ξεκινήσουμε από κάτω προς τα πάνω. Ένα μικρό δωμάτιο με ένα μικρό για τις διαστάσεις του χαλί, μοιάζει ακόμη μικρότερο. Πόσο μάλλον όταν αυτό πρόκειται για το παιδικό δωμάτιο, όπου το χαλί δίνει μια ιδιαίτερη αίσθηση προσωπικού χώρου, ζεστασιάς και άνεσης. Για τον λόγο αυτόν ένα σωστών διαστάσεων χαλί μπορεί να επαυξήσει τα θετικά αποτελέσματα και να δώσει την αίσθηση ενός πολύ μεγαλύτερου χώρου. Ως προς το χρώμα ή το σχέδιο, καλό θα ήταν να μην εξαντλήσετε εκεί όλα τα χαρακτηριστικά ενός παιδικού δωματίου, καθώς το χαλί είναι μάλλον ένα αντικείμενο που θα υπάρχει στο δωμάτιο για αρκετά χρόνια πριν αντικατασταθεί. Έτσι, μπορείτε να επιλέξετε κάτι έντονο χρωματικά, αλλά ίσως οι φιγούρες κινουμένων σχεδίων να ήταν μια λάθος επιλογή.
Το ίδιο συμβαίνει και στους τοίχους. Μπορείτε να αξιοποιήσετε τις αφίσες με λατρεμένους παιδικούς ήρωες, αλλά μην τους περάσετε και για ταπετσαρία. Μία καδραρισμένη αφίσα με ένα έντονο χρωματικά φόντο, δίνει ένα απολύτως ολοκληρωμένο αισθητικά αποτέλεσμα, το οποίο με το πέρασμα των χρόνων μπορεί πολύ ευκολότερα να αλλάξει. Επιλέξτε χρώματα που ταιριάζουν σε κάθε ηλικία και δώστε τη δυνατότητα στον άμεσα ενδιαφερόμενο να επιλέξει κι αυτός το χρώμα της αρεσκείας του.
Το μεγάλο στοίχημα βρίσκεται στα έπιπλα. Όπως ήδη έχουμε σημειώσει, το κέντρο βάρους ενός παιδικού δωματίου μετατοπίζεται σταδιακά με το πέρασμα των χρόνων από το κρεβάτι στο γραφείο. Έτσι καλό θα ήταν να επιλέξουμε τη διαχρονικότητα. Επιπλέον, οι ουδέτερες αποχρώσεις στη ραφιέρα ή τη ντουλάπα είναι μια ασφαλέστατη επιλογή για οποιαδήποτε μελλοντική αλλαγή των υπόλοιπων επίπλων. Και μην ξεχνάτε το βασικό: Μαξιλάρια και πουφ έχουν σταθερό κοινό στις ηλικίες από 1-18, και ποτέ δεν απογοήτευσαν κανέναν.
Σίγουρες λύσεις
Για το πιο ασφαλές αποτέλεσμα, καλό θα ήταν να κάνετε πρώτα μια έρευνα αγοράς και στις έτοιμες συνθέσεις. Έτσι δεν υπάρχει περιθώριο εύκολου λάθους παράλειψης ή υπερβολής. Όλα τα αναγκαία βρίσκονται στις σωστές αναλογίες για την ιδανική λειτουργικότητα του χώρου. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να επιλέξετε το στυλ και τις σωστές διαστάσεις, με γνώμονα τον ίδιο τον χώρο και τις ανάγκες του παιδιού.
Πολύπλοκες καταστάσεις
Εκεί που ξεκινούν τα πραγματικά δύσκολα είναι όταν τον ίδιο χώρο θα πρέπει να τον μοιραστούν δύο ή και περισσότερα παιδιά. Αυτό που θα πρέπει να εξασφαλίσουμε από την πρώτη στιγμή είναι έστω και η νοητή οριοθέτηση της ιδιωτικής ζώνης του κάθε παιδιού. Τί εννοούμε με αυτό; Ναι, σαφώς και οι κουκέτες είναι μία πρακτικότητα λύση, όμως δύο ξεχωριστά κρεβάτια θα στις δύο άκρες του δωματίου θα ήταν σημαντικά. Υπάρχει όμως ακόμη κάτι πιο σημαντικό: Από τη στιγμή που το κέντρο βάρους μετατοπίζεται με το πέρασμα των χρόνων από το κρεβάτι στο γραφείο, το καλύτερο θα ήταν κάθε παιδί να έχει τον δικό του χώρο έκφρασης, δημιουργίας και μελέτης, με άλλα λόγια: το δικό του γραφείο. Αυτό που έχει σημασία είναι τα παιδιά να μπορούν να μοιράζονται, αλλά και να νοιώθουν αποκλειστικά δικό τους ένα κομμάτι του χώρου.
Αυτές είναι οι γενικές γραμμές στη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου παιδικού και μετέπειτα εφηβικού δωματίου. Αυτό που θα πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας είναι πως όσο αλλάζουν οι ανάγκες του παιδιού, αλλά τόσο θα πρέπει να αλλάζει και η δομή του δωματίου, ώστε, μέσα από τη λειτουργικότητά του, να μπορεί να τις καλύψει στον μέγιστο βαθμό.
______
*terra incognita: άγνωστη γη, η αχαρτογράφητη περιοχή για τους Ρωμαίους