Με τον καιρό να φτάνει στα καλύτερά του, την Άνοιξη να παραδίδει τη σκυτάλη της στην απόλαυση του καλοκαιριού, αυτό που έχει σημασία είναι να μην αφήσουμε τον χώρο μας να κουβαλάει όλη την αίσθηση του κλειστού και πολλές φορές πνιγμένου χειμωνιάτικου σπιτιού, έτσι όπως ήταν διαμορφωμένο για να δίνει την αίσθηση του ζεστού, τις κρύες μέρες που πέρασαν. Και το σαλόνι είναι ο κύριος ύποπτος για αυτή την αίσθηση, καθώς είναι ο χώρος που μάλλον περνάμε τις περισσότερες ώρες, μόνοι ή και με φίλους.
Η πρώτη μας κίνηση είναι μάλλον προφανής και έχει να κάνει με την απομάκρυνση των χαλιών από τον χώρο. Μία διαδικασία, η οποία συνοδεύεται συνήθως από σκόνη, μετακινήσεις επίπλων και μία γενικότερη αναστάτωση σε κάθε σημεία του σαλονιού. Αυτό είναι σίγουρα κάτι που θα θέλατε να κάνετε πριν προχωρήσετε σε μία γενικότερη καθαριότητα ή ακόμη περισσότερο αλλαγή διαρρύθμισης του χώρου.
Και σίγουρα, μαζί με τα χαλιά αποχωρεί και όποιο βαρύ ύφασμα θα μπορούσε να είχε κάνει την εμφάνισή του, όπως χοντρά τραπεζομάντιλα, ή ακόμη και καλύμματα καναπέδων (ας μην ανοίξουμε όμως αυτό το επίμαχο ζήτημα στην παρούσα φάση). Από κοντά όμως σίγουρα θα πρέπει να ακολουθήσουν και τα υπερβολικά διακοσμητικά, τα οποία συσσωρεύτηκαν σταδιακά στον χώρο.
Τί κάνω μετά;
Μόλις ολοκληρώσουμε την αφαίρεση κι αφού το σαλόνι μοιάζει πρακτικά με τοπίο …καταστροφής, ακριβώς αυτή είναι η στιγμή που θα πρέπει να σκεφτούμε πώς θα πρέπει να συνεχίσουμε. Αν εντοπίσουμε τί είναι αυτό που πρακτικά βαραίνει την ατμόσφαιρα του χώρο, αυτό που μας κάνει να νοιώθουμε ακόμη και εγκλωβισμένη, σίγουρα θα βρούμε το τί πρέπει να γίνει από το να ελαφρύνουμε ίσως τη διακόσμηση από τα πολλά, μέχρι και να ανανεώσουμε συνολικά τον χώρο, αφήνοντας πίσω φθαρμένα έπιπλα και αναμνήσεις που θα μπορούσαν να κουβαλούν.
Δείτε προσεκτικά τον χώρο. Πόση επιφάνειά του καλύπτεται από τα έπιπλα; Υπάρχουν σημεία που η πρόσβαση μοιάζει δύσκολη; Είναι κάτι που εμποδίζει τη λειτουργικότητά του; Στα ερωτήματα αυτά οι απαντήσεις και οι λύσεις είναι μάλλον συγκεκριμένες. Από τη στιγμή που θα διαπιστώσουμε ότι τα έπιπλα καλύπτουν έναν χώρο πολύ μεγαλύτερο από αυτόν που απαιτείται, τότε το πρώτο που μπαίνει υπό εξέταση είναι η διαρρύθμισή τους. Αν δούμε ότι και όλες οι εναλλακτικές δεν ελευθερώνουν το κομμάτι εκείνο του χώρου που απαιτείται, τότε μάλλον θα πρέπει να αρχίσουμε να αποχωριζόμαστε κάτι, ή να σκεφτούμε την πιο μινιμαλιστική ανανέωση. Δεν χρειάζεται να επιμείνει κανείς στο πόσο σημαντικό από άποψη αισθητικής, λειτουργικότητας, ακόμη και ψυχολογίας, είναι, ο χώρος να μη δίνει την αίσθηση του ασφυκτικά γεμάτου από έπιπλα.
Κάτι δεν μου κολλάει!
Ο χώρος μάς περνάει πάντα υποσυνείδητα μηνύματα. Και όχι, αυτό δεν εντάσσεται στη ..σφαίρα του μεταφυσικού. Η θέση, ο φωτισμός και το χρώμα, είναι τρία από εκείνα τα χαρακτηριστικά που ο εγκέφαλός μας δεν σταματά στιγμή να επεξεργάζεται. Δώστε τα ερεθίσματα εκείνα της ηρεμίας και της χαλάρωσης.
Δεν έχει σημασία εάν το καδραρισμένο πλεκτό της γιαγιάς κουβαλάει συναισθηματική αξία. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρει υποστήριξη σε μία μοντέρνα αισθητική. Θα πρέπει να δημιουργηθεί το σωστό υπόβαθρο και να επιδοθούμε σε αρκετούς πειραματισμούς με αβέβαιο αποτέλεσμα. Ίσως θα ήταν καλύτερο, αν δεν υπάρχει και ο επαρκής χώρος, να το σκεφτούμε καλύτερα. Και αυτό είναι απλά ένα παράδειγμα. Θα πρέπει να δέσουμε τη διακόσμηση με την αισθητική. Οι παραφωνίες στην εικόνα, όπως ακριβώς και οι κυριολεκτικές, κουράζουν.
Ποιό θα πρέπει να είναι το αποτέλεσμα;
Πολλές φορές ξεκινάμε χωρίς να υπολογίζουμε τον προορισμό. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει από την αρχή να έχουμε ξεκάθαρο τον στόχο: Αναδιαρρύθμιση, ή Ανανέωση; Μερική, ή γενική; Ζυγίζουμε τις ανάγκες, αφαιρούμε το πλεόνασμα ή προσθέτουμε τις ελλείψεις, δημιουργούμε την τελική εικόνα τουλάχιστον στο μυαλό μας και ακολουθούμε τα βήματα για να την κατακτήσουμε.