90s με νοσταλγία και cringe στη διακόσμηση

Πολλές φορές θυμόμαστε τη δεκαετία του 90 νοσταλγικά, κάποιες άλλες φορές όμως αυτό που μπορεί να περιγράψει την κατάσταση είναι ο πολύ 2018 όρος cringe. Το κριντζάρισμα, το συνονθύλευμα αμηχανίας και ντροπής μπροστά σε ένα βάζο με πλαστικά -συνήθως γεμάτα σκόνη- λουλούδια, ίσως είναι ο ορισμός αυτής της συνθήκης. Αλλά στο σημείο αυτό θα πρέπει να κάνουμε μία σύμβαση για το τί εννοούμε διακόσμηση των 90s. Για εμάς εδώ, στο στενό πλαίσιο αυτού του κειμένου, ο όρος αυτός αναφέρεται αποκλειστικά σε εκείνα τα κατάλοιπα που πηγάζουν κυρίως από τις αρχές της εν λόγω δεκαετίες και κυριάρχησαν μέσα στην υπερβολή τους.

Όλα λευκά

Λευκά ντουλάπια, λευκοί πάγκοι, λευκά έπιπλα, λευκά τραπέζια, λευκοί καναπέδες… Ο αντίποδας του φυσικού χρώματος των προηγούμενων δεκαετιών έδωσε τη θέση του στην τρέλα του απόλυτου λευκού. Όσο κι αν έμοιαζε εντυπωσιακό (και εντυπωσιακά κουραστικό στο καθάρισμα), το λευκό χρώμα ήταν η υπογραφή του μέλλοντος, η οποία σύντομα πήγε να συναντήσει το παρελθόν μέσα στην κορυφαία υπερβολή στην οποία βυθίστηκε. Έτσι τη θέση του πήρε και πάλι η φυσικότητα, σε μια πιο εκλεπτυσμένη βενγκέ εκδοχή, η οποία επιστρέφει και σήμερα για να κυριαρχήσει, (στην οποία πήγε και στάθηκε ένα απερίγραπτο πράσινο, το οποίο όμως καλό θα ήταν να κάνουμε πως το ξεχάσαμε). Το λευκό όμως στην κουζίνα, μπορούμε να το ξανασυζητήσουμε!

Σαλόνι “από το μέλλον”

Θυμάστε τους καναπέδες που είχαν κάτι από ιπτάμενο δίσκο; Αν τους ξεχάσατε, είστε πολύ τυχεροί άνθρωποι… Οβάλ εκδοχές, σχήματα σαν τελικό σίγμα, έντονο χρώμα και υφή που έμοιαζε με πλαστικό (και να μη θυμηθούμε τις φουσκωτές εκδοχές τους), ένα υπέροχο έγκλημα αισθητικής που βρήκε τρόπο να τρυπώσει δίπλα σε ασύρματα τηλέφωνα, κινητά “παντόφλες” και “ντιζάιν” καρέκλες που ήσουν σίγουρος πως, αν κάνεις λίγο πως χαλαρώνεις, θα βρεθείς στο πάτωμα. Ευτυχώς και πάλι, γρήγορα αυτή η τρέλα έδωσε τη θέση της σε κάτι πιο νορμάλ και πιο γήινο ως προς το σχήμα και την αίσθηση -και τις περισσότερες φορές ήταν σε εξαιρετικά όμορφες αποχρώσεις ενός πιο ζεστού λευκού από τα προαναφερθέντα. Παραδόξως, η επιστροφή του λευκού αυτού δίνει μιας εξαιρετικά σικ αίσθηση ακόμη και σήμερα.

Μοκέτες, παντού μοκέτες

Το πρόβλημα σε αυτό δεν ήταν η ίδια η μοκέτα. Είναι μια πραγματικά εξαιρετική επιλογή απέναντι και στα πιο όμορφα χαλιά που έχουμε δει. Η συμπαγής υφή της, η διαφορετική αίσθηση ακόμη και στο πέλμα (το απίστευτα πιο εύκολο καθάρισμα -ας το βάλουμε κι αυτό στη λίστα θαυμασμού), είναι μερικά μόνο από τα σημεία υπεροχής της. Το πρόβλημα σε αυτό το σημείο εντοπίζεται σε μία κάποια “παρεξήγηση” ακόμη και πολλών διακοσμητών, οι οποίοι μπέρδεψαν τη μοκέτα με τη φλοκάτη. Και σαν να μην έφτανε αυτό, το πρόβλημα έγινε ακόμη εντονότερο, όταν οι ίδιοι άνθρωποι μπέρδεψαν τη φλοκάτη με το δάσος του Αμαζονίου. Ευτυχώς για όλους μας, η μοκέτα προβλέπεται να κάνει αισθητή τη δυναμική της επιστροφή από το φθινόπωρο του 2018, ελπίζοντας ότι δεν θα δούμε και πάλι να λαμβάνει χώρα η ίδια παρεξήγηση.

Το μπαρ του σπιτιού

Εδώ δεν θα πούμε όχι, είναι μια νοσταλγία που λίγοι μπορούν να την κατανοήσουν πλήρως, αλλά στα μέσα της δεκαετίας του 1990 εμφανίστηκε μία εμπνευσμένη τάση να προστίθεται στο σαλόνι όχι απλά ένα επιπλάκι για τα ποτά, αλλά μια ολόκληρη μπάρα (συνήθως κι αυτή λευκή, όπως όλα τα υπόλοιπα). Ίσως επηρεασμένοι από τις υπερπαραγωγές των διαφημίσεων του είδους, ίσως και από τα ξένα πρότυπα των τηλεοπτικών σειρών, πάντως η παρουσία αυτή μέσα στα μεγάλα σε εμβαδόν σαλόνια, έδινε ένα σπάνιο στυλ και έκανε πραγματικά τη διαφορά. Υπήρχε όμως και εδώ ο κίνδυνος των υπερβολών.

Τα 90s επιστρέφουν;

Είναι μάλλον πολύ νωρίς για να πούμε κάτι τέτοιο, σίγουρα όμως επιστρέφουν κάποιες αισθητικά (και λειτουργικά) δοκιμασμένες λύσεις, με σκοπό να αντικαταστήσουν τις σύγχρονες υπερβολικές εκδοχές. Με το ίδιο σκεπτικό όπου στη δεκαετία του 2000 το industrial των 90s ήρθε εκλεπτυσμένο να αντικαταστήσει την υπερβολική χρήση γυαλιού, έτσι και κάποιες πινελιές όπως η σωστή εκδοχή του μινιμαλιστικού λευκού, τα γήινα χρώμα σε φυσικές αποχρώσεις, ή ακόμη – ακόμη και οι μοκέτες, επιστρέφουν για να διορθώσουν τις υπάρχουσες παραφωνίες -μέχρι να προκύψουν και πάλι οι επόμενες.