Πολλές φορές βρισκόμαστε μπροστά σε ερωτήσεις που δεν ξέρουμε πώς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε. Για παράδειγμα «Είναι το σοφιστικέ το πιο ερωτικό στυλ;». Εδώ υπάρχει ένα διπλό ζήτημα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, και οι δύο όροι της ερώτησης είναι καθαρά (ή κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος τους) υποκειμενικοί. Πώς ορίζεται αυτό που αποκαλούμε «σοφιστικέ», και τί είναι στην πραγματικότητα ερωτικό;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Ο όρος «σοφιστικέ» είναι άμεσα συνδεδεμένος με την κομψότητα και τις προσεγμένες λεπτομέρειες που δεν περιλαμβάνουν ακρότητες. Και γιατί αυτό μπορεί να είναι «ερωτικό»; Μπορεί να είναι γιατί η καθαρότητα και οι ολοκληρωμένες εικόνες σε έναν χώρο δημιουργούν αυτομάτως το συναίσθημα της απόλαυσης μέσα από την πληρότητα της εικόνας, η οποία δεν αφήνει κενά στον μηχανισμό διερεύνησης του χώρου από τον εγκέφαλο.
Ίσως μοιάζει πολύ σύνθετο αυτό, στην πραγματικότητα όμως ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει από τη φύση του την τάση να ελέγχει εξονυχιστικά έναν χώρο, όσο οικείος και καθημερινός κι αν είναι, και να εντοπίζει «ατέλειες». Αν και αυτό προέρχεται από ένα αρχέγονο ένστικτο επιβίωσης και διερεύνησης της ασφάλειας ενός χώρου, στη σύγχρονη εποχή έχει εξελιχθεί σε ένα πολύ πιο ευρύ πλαίσιο. Έτσι, αυτή η καθαρή αρτιότητα που αποπνέει το σοφιστικέ ύφος δημιουργεί ένα αίσθημα απόλαυσης και ικανοποίησης.
Πώς δημιουργούμε όμως αυτό το σοφιστικέ στυλ σε ένα υπνοδωμάτιο; Από πού ξεκινάμε και τί πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα για να μην ξεφύγουμε στην καταστροφική υπερβολή; Ας ξεκινήσουμε από το χρώμα των τοίχων. Εδώ έχουμε ένα βασικό θέμα, ακόμη και η παραμικρή υπερβολή σε μεγάλες επιφάνειες, όπως οι τοίχοι, θα μπορούσε να έχει αρνητικά αποτελέσματα. Από την άλλη όμως, κινδυνεύουμε να πέσουμε στο λάθος της αδιάφορης μονοτονίας. Έτσι, για να έχουμε πρακτικά τον έλεγχο μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο γκρι και στο μπεζ με τις αντίστοιχες αποχρώσεις τους. Πώς μπορείτε να αναδείξετε το χρώμα των τοίχων; Συνδυάστε το με έναν πίνακα σύγχρονης τέχνης σε αντίστοιχες ή συμπληρωματικές αποχρώσεις, το ίδιο και στις κουρτίνες, με τις οποίες μπορείτε να κινηθείτε ακόμη και σε πιο σκούρες επιλογές.
Τη χρωματική αυτή γραμμή θα πρέπει να τη συνεχίσουμε όμως και στα έπιπλα. Ναι, το κρεβάτι θα μπορούσε να είναι ακόμη και στην ίδια απόχρωση με τον τοίχο, τα σκεπάσματα όμως όχι. Θα πρέπει να σκεφτούμε τις εναλλακτικές των συμπληρωματικών χρωμάτων και πάλι ή των διαφορετικών αποχρώσεων και διαβαθμίσεων. Και η «μονοτονία» σταματάει κάπου εδώ. Από εδώ και πέρα λόγο έχουν οι λεπτομέρειες που θα κάνουν τη διαφορά.
Και ίσως να μην τους ταιριάζει και ο προσδιορισμός «λεπτομέρειες», αλλά… Υπάρχει ένας συνδυασμός που πολλοί τον αποφεύγουν, γιατί ποτέ μα ποτέ δεν μπορούν να είναι σίγουροι για τις σωστές αναλογίες. Κόκκινο. Μία λέξη, και μερικές ανάσες για να το χωνέψουμε. Πάμε: Το κόκκινο είναι ένα από τα πιο ιδανικά χρώματα που θα μπορούσαν να τονίσουν και να αγκαλιάσουν το γκρι (ειδικά στις πιο ανοιχτές επιλογές τους τελευταίου). Πώς όμως; Σκορπισμένο σε μικρές πινελιές, ή σε μία μεγάλη, και κατά προτίμηση σε ύφασμα, για να δώσει και την αίσθηση της ζεστασιάς.
Από εκεί και πέρα, η κομψότητα δεν ζητάει πολλά ως προς τη διακόσμηση, ίσως μόνο φως. 2-3 διαφορετικές πηγές φωτός, και ελάχιστα μόνο επιμέρους διακοσμητικά (σε καμμία περίπτωση μην επιλέξετε φωτογραφίες! Άλλωστε, γιατί να το κάνετε αυτό;!), σε αρμονία. Ακόμη και με διαφορετικά υλικά.
Εκεί που η κομψότητα όμως ζητάει πολλά είναι στην τάξη και την οργάνωση! Καθώς το μέσο της είναι η ισορροπία. Τίποτα δεν θα πρέπει να χαλάει την εικόνα και να προβληματίζει, κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το κλειδί! Κάθε θετικό συναίσθημα μπορεί να βρει χώρο και να αναπτυχθεί μόνο όταν δεν υπάρχουν αρνητικές επιρροές από τον ίδιο τον χώρο. Όταν δεν υπάρχει εξωτερική πηγή προβληματισμών.