Η αιώνια μάχη με τη σκόνη

Ο μεγαλύτερος εχθρός του σπιτιού για το καλοκαίρι είναι η σκόνη και οι εξωτερικοί ρίποι που κάνουν το ξεσκόνισμα να μοιάζει παρελθόν μέσα σε μισή μέρα. Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και από σήτες, στρατηγικά τοποθετημένες κουρτίνες και περσίδες, η σκόνη πάντα βρίσκει τρόπο να περνάει, αλλά ακόμη πιο έντονο είναι το φαινόμενο με την …οικόσιτη σκόνη, η οποία μετακινείται από τα ρεύματα αέρα και καταλαμβάνει τα αντίστοιχα «στρατηγικά» σημεία της.

Υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι για να αντιμετωπίσουμε το αποτέλεσμα του προβλήματος. Ο πρώτος τρόπος είναι να γνωρίζουμε με τί και πώς ξεσκονίζουμε. Ναι, ακούγεται παιδαριώδες, αλλά… Πρώτα από όλα θα πρέπει να δούμε κάτι βασικό: Όταν ξεσκονίζουμε στόχος μας δεν είναι να απομακρύνουμε τη σκόνη απλά μετακινώντας της. Στόχος μας είναι να την εγκλωβίσουμε και να την αφαιρέσουμε. Το πρόβλημα είναι ότι τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούμε τα λάθος «όπλα» για αυτή τη μάχη. Ένα απλό πανί ή το παραδοσιακό φτερό, λιγότερο ή περισσότερο θα αφήσουν κατάλοιπα σκόνης την οποία απλώς θα μετατοπίσουν. Οι μικροΐνες ίσως μοιάζουν μια καλύτερη εκδοχή, ή ένα ελαφρώς νοτισμένο πανί ίσως, ή ένα ειδικό πανί που «παίζει» με το στατικό φορτίο… Σε κάθε περίπτωση, το κάθε εργαλείο είναι φτιαγμένο για διαφορετική δουλειά, το ίδιο ακριβώς και στο ξεσκόνισμα. Ναι και η παλιά παπλωματοθήκη θα ξεσκονίσει, αλλά θα αφήσει πίσω της κατάλοιπα. Και ακριβώς αυτά τα κατάλοιπα είναι που θα δημιουργήσουν τα νέα στρώματα σκόνης, με την πρώτη συντονισμένη μετακίνησή τους.

Ας πούμε όμως και εδώ μία αλήθεια: Με ό,τι και να ξεσκονίσουμε, λίγο ή πολύ, πάντα κάτι θα μείνει, πάντα λίγη σκόνη που δεν έχει νικηθεί από την τριβή του …ξεσκονιστηριού μας θα κινηθεί για αλλού. Αυτό το «αλλού» βρίσκεται φυσιολογικά προς τα κάτω. Για τον λόγο αυτό περνάμε στο δεύτερο κομμάτι, αυτό του «πώς ξεσκονίζουμε».

Ο ιδανικότερος τρόπος είναι ανά ύψος, από τα ψηλότερα στα χαμηλότερα. Έτσι η σκόνη ακολουθεί τη φυσική πορεία και δεν καταστρέφει τη δουλειά που έχουμε ήδη κάνει. Αυτό σημαίνει πώς καλό θα ήταν, σε έναν χώρο, να μην πάμε απλά από έπιπλο σε έπιπλο, αλλά να ξεκινήσουμε από τις οριζόντιες επιφάνειες που βρίσκονται στο ίδιο ύψος και να συνεχίσουμε να κατεβαίνουν. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να γλιτώσουμε διπλή και πολλαπλή ταλαιπωρία σε βάθος χρόνου, καθώς δεν δίνουμε έδαφος (κυριολεκτικά) στη σκόνη να κρυφτεί.

Ποιό είναι το τελικό βήμα; Νομίζω ότι πήγαμε ολόκληρη τη διαδρομή μαζί, και έτσι είναι απολύτως προβλέψιμο. Το τελικό, λοιπόν, βήμα είναι το σκούπισμα και αμέσως μετά το σφουγγάρισμα. Ναι, ακούγεται βασανιστικό, αλλά αυτός είναι ο μόνος τρόπος να καλύψουμε το σύνολο των μέσων αντιμετώπισης της σκόνης. Αυτό που έχει σημασία είναι το πώς κάνουμε αυτές τις, κατά τα λοιπά, προβλεπόμενες και συνηθισμένες διαδικασίες. Η σειρά και τα μέσα που χρησιμοποιούμε πάντα θα παίζουν ρόλου, καθώς ο κόπος και ο χρόνος δεν πηγαίνουν στα χαμένα, αλλά μας γλιτώνουν από μεγαλύτερες σπατάλες τους.