Όταν ο χώρος σού κόβει το χαμόγελο

Τί μπορεί να μας κάνει να χαμογελάσουμε; Μια ευχάριστη στιγμή, μια καλή ανάμνηση, μια προσμονή και μια όμορφη εικόνα. Αυτός είναι ο γενικός κανόνας. Πολλές φορές όμως τον κανόνα αυτόν τον μπλοκάρουμε εμείς οι ίδιοι στον χώρο του σπιτιού. Δεν είναι τυχαίο που πολλές φορές νοιώθουμε λες και θέλουμε να «δραπετεύσουμε» από το ίδιο μας το σπίτι. Αυτό το συναίσθημα το δημιουργούν κάποιες πολύ συγκεκριμένες συνθήκες, οι οποίες δημιουργούνται κυρίως από αμέλεια ή από αναποφασιστικότητα για να τις επιλύσουμε.

Ακαταστασία

Είναι η πρώτη και σημαντικότερη αιτία. Όσο κι αν μοιάζει κάτι «απλό και καθημερινό», στην πραγματικότητα η ακαταστασία λειτουργεί τόσο σε συνειδητό όσο και σε υποσυνείδητο επίπεδο. Σε συνειδητό, γιατί έχεις μπροστά σου ένα εμπόδιο, κάτι που δεν σε αφήνει να απολαύσεις τον χώρο, που δεν σου επιτρέπει να βρεις αυτό που θέλεις άμεσα. Σε υποσυνείδητο, γιατί σου υπενθυμίζει ότι πρέπει να κάνει δουλειά για να τα επαναφέρεις όλα στη σωστή τους κατάσταση, γιατί «κουράζει» το μάτι και το μυαλό, γιατί -απλά- δεν σου αρέσει να ζεις έτσι.

Αναμνήσεις

Μπορεί να έχουμε θετικές μνήμες από κάτι, αλλά υπάρχει και ο αντίποδας. Οι μνήμες πάντα, θετικές ή αρνητικές, «δένουν» με χώρους, αντικείμενα, αρώματα… Γενικότερα, οι μνήμες μπορούν να δέσουν με κάθε αισθητικό ερέθισμα, και περιβάλλον, και γι’ αυτό θα πρέπει πάντα να φιλτράρουμε το τί έχουμε γύρω μας. Πολλές φορές μας κυριεύει η αδράνεια, η στασιμότητα, η βαρεμάρα από τα να απομακρύνουμε, να αλλάξουμε ή να πετάξουμε κάτι που κουβαλάει αρνητικές μνήμες, και αυτό το πληρώνουμε στην καθημερινότητά μας, ίσως πολύ περισσότερο από όσο θα έπαιρνε για να το αποχωριστούμε.

Άχρηστα αντικείμενα

«Αυτό καλά κάθεται εκεί». Όχι! Δεν κάθεται καλά εκεί, εάν δεν έχει λόγο ύπαρξης. Είναι τόσο απλό. Ένα αντικείμενο που δεν έχει λόγο ύπαρξης σε έναν χώρο, απλά τον βαραίνει. Αυτή είναι η μόνη του ιδιότητα, αυτός είναι ο μόνος του ρόλος. Και δεν μιλάμε για απλά διακοσμητικά. Μιλάμε συνήθως για αντικείμενα που «Δεν έχουν πού αλλού να πάνε», ή, ως δώρα – κειμήλια, βρίσκονται εκεί «από υποχρέωση».

Φθορές

Ένα έπιπλο, ένας τοίχος, ακόμη κι ένα μικρό διακοσμητικό, που κουβαλάει πάνω του κάποια φθορά, μπορεί να μας επηρεάσει. Δεν έχει σημασία η έκταση, ή το πόσο πραγματικά εμφανής είναι. Αρκεί που γνωρίζουμε πως είναι εκεί. Δεν μπορεί να μην το σκεφτούμε, όταν το δούμε, όταν είμαστε στον ίδιο χώρο, ακόμη και συνειρμικά. Η φθορά είναι πάντα ένα θέμα και θα παραμένει μέχρι να επιδιορθωθεί.

Αυτό είναι το βασικό: Σε κάθε σημείο του σπιτιού υπάρχουν πάντα οι αφορμές που μπορούν να μας φτιάξουν ή να μας χαλάσουν τη διάθεση. Το θέμα είναι να μπορούμε να εντοπίζουμε τις δεύτερες και να επεμβαίνουμε πάντοτε με τον κατάλληλο τρόπο, ώστε να τις απομακρύνουμε από την καθημερινότητά μας.