Το ζήτημα Χαλί, είναι μάλλον αρκετά πιο σύνθετο κι από τη λειτουργικότητά του. Τί εννοούμε; Ένα χαλί βρίσκεται μέσα στον χώρο, πρώτα από όλα για να εμποδίζει κατά το δυνατό τη διαφυγή της θερμότητας από το κρύο πάτωμα. Από εκεί και πέρα, όλα όσα συνδέονται με την παρουσία του αποτελούν ένα σύνθετο παζλ που δεν είναι καθόλου δευτερευούσης σημασίας, αλλά αντιθέτως, όπως και να το κάνουμε, μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο τόσο στη λειτουργικότητα όσο και στην αισθητική -ή ακόμη περισσότερο στην «αίσθηση» που αποπνέει ο χώρος. Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από τα πρώτα βήματα με γυμνό πέλμα στο φρεσκοστρωμένο, ή η πρώτη ζεστή σοκολάτα στο φθινοπωρινό σαλόνι.
Έτσι, ένα χαλί, πέρα και από την πρωταρχική χρηστική λειτουργία του, μπορεί να διαμορφώσει τη «φιλικότητα» ενός χώρου, να συνεισφέρει στη διακόσμησή του, να βοηθήσει στη λειτουργικότητα, μπορεί να δημιουργήσει μια μοναδική αίσθηση φιλικότητας και ζεστασιάς στον χώρο -και σε περίπτωση που δεν τα νοιώθετε όλα αυτά; Τότε κάτι έχει πάει λάθος με την επιλογή του χαλιού. Επειδή όμως, συνήθως, τα χαλιά δεν είναι μια κάποια οικονομική επένδυση -το αντίθετο μάλλον- τότε καλό θα ήταν να είμαστε σίγουροι για την επιλογή μας.
Ας αφήσουμε το βασικό της αισθητικής συμβατότητας για δεύτερο, και ας πάμε στο πρακτικό πρώτο: Το υλικό. Όσοι οι τύποι των χαλιών, άλλοι τόσοι και οι τύποι των υλικών από τα οποία μπορεί να κατασκευαστεί ένα χαλί. Κι εδώ δεν θα μιλήσουμε διεξοδικά, ούτε θα αναλωθούμε να συζητάμε για την πολυτέλεια των μεταξωτών χαλιών. Έτσι, σε πολύ γενικές γραμμές, έχουμε τις επιλογές των φυσικών υλικών, όπως για παράδειγμα μαλλί, βαμβάκι, ή και βισκόζη και των συνθετικών, όπως νάυλον, πολυεστέρας και πολυπροπυλένιο. Προφανώς, σε αυτές τις δύο κατηγορίες, τα φυσικά υλικά θεωρούνται ανώτερης ποιότητας από τα συνθετικά και προφανώς πιο ακριβά. Σε κάθε περίπτωση όμως θα πρέπει να υπολογίσουμε τις πιθανές αλλεργίες, αν αυτές υπάρχουν, πριν την οποιαδήποτε επιλογή. Ως προς την αντοχή του υλικού, θα πρέπει μάλλον να βάλουμε πρώτα το μαλλί και το νάυλον· ως προς την αντοχή του χρώματος, ίσως το πολυπροπυλένιο, και ως προς την αντίσταση στους λεκές, τον πολυεστέρα, αλλά και το μαλλί (που όμως τους απορροφά, αλλά και είναι πολύ φιλικότερο προς το καθάρισμα). Από εκεί και πέρα σημασία προφανώς έχουν και η ύφανση, αλλά και η ποιότητα των ίδιων των υλικών.
Και ας πάμε στο βασικότερο στοιχείο της αισθητικής ταυτότητας ή συμβατότητας, που δεν είναι άλλο από το χρώμα. Υπάρχει κάτι που πάει με όλα; Φυσικά και υπάρχει: Τα ουδέτερα χρώματα. Ό,τι πιο ταιριαστό με όλα, αλλά ταυτόχρονα ό,τι πιο αδιάφορο. Αντίθετα, τα θερμά χρώματα μπορούν να μας βοηθήσουν σε μικρότερους χώρους που δέχονται λίγο φυσικό φως, καθώς έχουν την ιδιότητα να το «αντανακλούν», ενώ τα ψυχρότερα, και δη πιο σκούρα χρώματα, μπορούν να βοηθήσουν να μετατρέψουμε ένα ψυχρό και ψηλοτάβανο σαλόνι σε πιο φιλικό και ζεστό.
Αν τώρα αφαιρέσουμε από αυτή τη μεγάλη εξίσωση την παραπάνω παράμετρο, μπορούμε να σκεφτούμε λίγο πιο έξυπνα: Το χρώμα του χαλιού μπορεί να δέσει αρμονικά με τη διακόσμηση ενός χώρου, αν επιλέξουμε μια απόχρωση που είναι πολύ κοντά στο βασικότερο χρώμα της διακόσμησης -προσοχή όμως στην υπερβολή. Το να επιλέξουμε ακριβώς την ίδια απόχρωση θα έχει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, σβήνοντας, αντί να τονίζει και να αναδεικνύει τα συμβατά χρωματικά στοιχεία της διακόσμησης. Από εκεί και πέρα, το σχέδιό του ή η απουσία του, το ύψος του πέλους, τα επιμέρους χαρακτηριστικά, μπορούν απλά να συμφωνούν με το στυλ του χώρου.
Ακόμη όμως κι αν επιλέξουμε το σωστό υλικό ή χρώμα και στυλ χαλιού, υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα λάθη που θα πρέπει να αποφύγουμε. Πρώτο στη λίστα είναι το μέγεθος, και ακόμη πιο συχνά: το μικρότερο μέγεθος χαλιού, από αυτό που ο χώρος ζητάει. Τα μικρά χαλιά σε έναν μεγάλο χώρο, τον μειώνουν από κάθε άποψη, τον κάνουν να δείχνει ο ίδιος πιο μικρός και σαφώς λιγότερο φιλόξενος. Ένα άλλο λάθος είναι ότι αφήνουμε την επιλογή του χαλιού στο έλεος του τυχαίου. Καλό θα είναι να έχουμε μαζί μας ένα ύφασμα με το κυρίαρχο χρώμα της διακόσμησης του χώρου μας, όταν πηγαίνουμε να επιλέξουμε χαλί. Τέλος, ξεχνάμε το βασικότερο, ποτέ δεν θα πρέπει να μιλάμε στον ενικό, «το χαλί». Τις περισσότερες φορές, πρόκειται για πληθυντικό, «τα χαλιά»· κι αν όχι του ίδιου δωματίου, τότε σίγουρα του ίδιου αισθητικού συνόλου μέσα στον χώρο μας.
