Υπάρχει μία μεγάλη παρεξήγηση που θα πρέπει να λύσουμε. Υπάρχει κόσμος που πιστεύει ότι το τραπέζι δεν ταιριάζει σε καμμία περίπτωση να βρίσκεται πάνω σε χαλί. Είτε πρόκειται για το τραπέζι της κουζίνας, είτε της τραπεζαρίας. Και αυτή η παρεξήγηση προέρχεται μάλλον από δύο άλλες αντιλήψεις, ότι το χαλί δεν μπορεί να ταιριάζει αισθητικά με το τραπέζι και τη διακόσμησή του, και από την άλλη ότι υπάρχει ο φόβος ότι θα λερωθεί ή θα φθαρεί. Ίσως πάλι όλα αυτά να είναι υπεκφυγές, στο βασικό θέμα που δεν είναι άλλο από το σωστό μέγεθος ενός χαλιού τραπεζαρίας. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ως προς το θέμα της αισθητικής. Ένα χαλί μπορεί να «καδράρει» τον πρωταγωνιστή του χώρου, που δεν είναι άλλος από το ίδιο το τραπέζι με τις καρέκλες. Ή, με πιο απλά λόγια, εκτελεί 3 βασικούς ρόλους:
1. Οριοθετεί το ίδιο το πλαίσιο του τραπεζίου, και ακόμη περισσότερο όταν δεν μιλάμε για μια αυτόνομη τραπεζαρία.
2. Δημιουργεί ένα χρωματικό, ή και ευρύτερα αισθητικό ως προς το στυλ, υπόβαθρο, πάνω στο οποίο μπορεί να δομηθεί και να αναδειχθεί η αισθητική όλου του χώρου της τραπεζαρίας και ακόμη περισσότερο τα ίδια τα χαρακτηριστικά του τραπεζιού.
Και
3. Προσφέρει μια αίσθηση ζεστασιάς που πάντοτε είναι κάτι το εξαιρετικά επιθυμητό στον χώρο και στην στιγμή.
Επόμενο ζήτημα που μας προβληματίζει είναι ότι πολύ πιο εύκολα μπορούμε να αφαιρέσουμε έναν λεκέ από το γυμνό πάτωμα από όσο μπορούμε να τον αφαιρέσουμε πάνω από το χαλί. Και πράγματι, αυτή είναι μία πρόκληση, η οποία όμως έχει τις δικές της απαντήσεις, καθώς το υλικό από τη οποίο είναι κατασκευασμένο ένα χαλί παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαχείριση των πιθανών λεκέδων πάνω του, για παράδειγμα δύο υλικά που αντέχουν είναι ο πολυεστέρας, και -όσο κι αν ακούγεται περίεργο- το μάλλινο, καθώς, ναι μεν, ως υλικό, έχει την τάση να απορροφάει, στην πραγματικότητα φαίνεται πως είναι εξαιρετικά φιλικό στο καθάρισμα.
Η πραγματική αίσθηση όμως που μπορεί να δώσει ένα χαλί στον χώρο της τραπεζαρίας δεν μπορεί να συγκριθεί με οποιαδήποτε πιθανή κούραση στη διαδικασία τοποθέτησής του ή στο πιθανό καθάρισμα που θα χρειαζόταν να ακολουθήσει έναν από τους σπάνιους λεκέδες. Η φιλόξενη «ζεστασιά» που υπερκαλύπτει την ψυχρότητα του τραπεζιού, είναι ίσως μια από τις πιο ουσιαστικές λειτουργίες που αγγίζουν όχι μόνο την αισθητική μας, αλλά και υποσυνείδητα ακόμη τη διάθεσή μας για τον χώρο της τραπεζαρίας και τις στιγμές μας σε αυτόν.
Πώς όμως επιλέγουμε το σωστό χαλί για την τραπεζαρία μας;
Η σωστή επιλογή του χαλιού της τραπεζαρίας δεν διαφέρει και πολύ από τους βασικούς όρους του «παιχνιδιού» στρατηγικής που ακολουθούμε για την επιλογή ενός χαλιού γενικότερα. Υπάρχει όμως ένας βασικός παράγοντας που -αν και γενικότερα τον υπολογίζουμε- στην περίπτωση του χαλιού της τραπεζαρίας είναι πρωταρχικός, μαζί με το στυλ και τις αποχρώσεις του χαλιού, και αυτός δεν είναι άλλος από το μέγεθος.
Το μέγεθος ενός χαλιού για την τραπεζαρία μας εξαρτάται απόλυτα από δύο παράγοντες, έναν κύριο και έναν δευτερεύοντα. Ο κύριος δεν είναι άλλος από το μέγεθος του τραπεζιού. Κι αυτό γιατί ένα υπερβολικά μεγάλο χαλί μπορεί να κάνει αισθητικά το τραπέζι να φαίνεται μικρό και ασήμαντο, ένα πολύ μικρό χαλί μπορεί να κάνει δημιουργεί ένα «άγχος» σε όσους κάθονται στο τραπέζι και λειτουργικά να μην καλύπτει τις καρέκλες. Έτσι λοιπόν πολλοί μπορεί να σας πουν ότι θα πρέπει το χαλί να εξέχει ιδανικά 50, 60, 70 εκατοστά από κάθε πλευρά του τραπεζιού, στην ουσία όμως, αν και ο ίδιος ο χώρος μας περιορίζει, υπάρχει ένας πιο πρακτικός τρόπος: Τραβήξτε μία καρέκλα και καθίστε αναπαυτικά, στην απόσταση εκείνη που νοιώθετε τον εαυτό σας όσο πιο χαλαρό γίνεται, μετρήστε την απόσταση από την άκρη του τραπεζιού μέχρι εκείνο το σημείο και προσθέστε 10-20 εκατοστά ακόμη. Τόσο απλά και ουσιαστικά.
Και αυτό γιατί, υπάρχει και ο δεύτερος παράγοντας που δεν επιτρέπει στο χαλί να είναι κολλημένο στον τοίχο. Ένα χαλί κολλημένο στον τοίχο αδικεί τον χώρο με όποιον τρόπο θα μπορούσαμε να φανταστούμε: Από τη λανθασμένη αντίληψη του μεγέθους του χώρου, μέχρι και την αλλοίωση της αισθητικής του. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να κρατάμε «αποστάσεις ασφαλείας» μεταξύ τοίχου και χαλιού (20 και 40 εκατοστά για μικρά και μεγάλα δωμάτια αντίστοιχα), ακόμη και στην περίπτωση του τραπεζιού. Αυτό που το κάνει ίσως λίγο πιο περίπλοκο είναι ότι -αν μιλάμε για στοίχιση στο κέντρο- τότε το κεντραρισμένο στο χαλί τραπέζι μετακινείται και βάσει της θέσης του χαλιού. Αυτό που μπορεί να μας βγάλει από τις δύσκολη θέση είναι ότι οι αριθμοί 20 και 40 είναι περισσότερο σχετικοί και ακόμη περισσότερο δηλώνουν το ελάχιστο της απόστασης μεταξύ χαλιού και τοίχου.
Η αλήθεια είναι ότι το πιο εύκολο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βρούμε δικαιολογίες για να αποφύγουμε κάτι, στην πραγματικότητα όμως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συγκριθεί με την πραγματική απόλαυση του αποτελέσματος. Και αυτό ακριβώς είναι το βασικό πλαίσιο πάνω στο οποίο τοποθετείται ένα χαλί για την τραπεζαρία μας!
