Από την παιδική στην εφηβική ντουλάπα

Ένα από τα μεγαλύτερα “δράματα” που συμβαίνουν στη λειτουργικότητα ενός παιδικού δωματίου είναι η μετατροπή της παιδικής ντουλάπας σε εφηβική. Οι ανάγκες ενός παιδιού σε ρουχισμό μεγαλώνουν, ενώ παράλληλα ο χώρος της ντουλάπας (ειδικά όταν πρόκειται για μία ολόκληρη εντοιχισμένη κατασκευή) παραμένει ο ίδιος και απαράλλαχτος.

Ίσως βέβαια να απομακρύνονται κάποια δευτερεύοντα πράγματα που “έβρισκαν καταφύγιο” στα ράφια και τα συρτάρια της ντουλάπας, αλλά και πάλι, τίποτα δεν μπορεί να σας προϊδεάσει γι’ αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει. Από το πουθενά, όταν παλιότερα τα παιδικά φορμάκια και μετά τα μικρά ρουχαλάκια, χωρούσαν με άνεση, όμορφα και τακτοποιημένα στα συρτάρια, τώρα πια δίνουν τη θέση τους σε μεγαλύτερα ρούχα, που θα πρέπει πλέον να καταλάβουν τον δικό τους σημαντικό χώρο.

Αυτό που θα πρέπει από την πρώτη στιγμή να κατανοήσουμε, είναι ότι πλέον τα εφηβικά ρούχα απαιτούν τον δικό τους αποκλειστικό χώρο, τη δική τους διάταξη σε αυτόν, τα δικά τους σημεία τοποθέτησης, ενώ παράλληλα δεν χάνουν τον χαρακτήρα τους. Και ενώ όλα αυτά μοιάζουν σαν λέξεις χωρίς αντίκρισμα, στην πραγματικότητα σημαίνουν πολλά περισσότερα από όσα δηλώνουν. Ας τα πάρουμε μαζί όμως από την αρχή όλα:

Αλλαγή στην αλλαγή περιεχομένου

Στην παιδική ντουλάπα είχαμε συνηθίσει να μην έχουμε και πολύ σταθερούς “ενοίκους”. Ό,τι κι αν έκανε στο παιδί σήμερα, σε βάθος μερικών μηνών ήταν ήδη μικρό. Αυτό θα αλλάξει; Και ναι, και όχι. Στα πρώτα χρόνια της εφηβείας παραμένει· με πιο αργούς ρυθμούς βέβαια, σίγουρα όμως είναι εκεί. Αυτό που σίγουρα όμως θα αλλάξει ριζικά είναι το ποιός θα έχει την τελική άποψη για το ποιό ρούχο θα μπει στην ντουλάπα, και ποιό όχι.

Ένα παιδί στην εφηβεία διαμορφώνει τη δική του προσωπικότητα και αρχίζει να έχει τη δική του άποψη για την αισθητική που θα μπορούσε το ίδιο να υποστηρίξει. Βλέπεις, η μετάβαση από την παιδική ηλικία στην εφηβεία δεν γίνεται με τον ίδιο τρόπο, ή την ίδια στιγμή, για όλους τους νέους εφήβους. Αυτό όμως που σίγουρα αλλάζει είναι η κυριαρχία του παιδιού στο ίδιο του το δωμάτιο και κατ’ επέκταση και στην ντουλάπα του. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι τα ρούχα από τα συρτάρια μεταφέρονται πλέον στις κρεμάστρες, όχι μόνο λόγω του μεγέθους τους, αλλά και λόγω της επιθυμίας επιλογής.

Η σημασία της εικόνας

Κάθε παιδί που μπαίνει στην εφηβεία, μαζί με όλα τα υπόλοιπα, ανακαλύπτει και κάτι ακόμη που μέχρι τώρα του ήταν μάλλον αδιάφορο: τον καθρέφτη. Μπορείτε να σκεφτείτε ή να εμπνευστείτε από τις δεκάδες προτάσεις τοποθέτησης ενός καθρέφτη που υπάρχουν στο διαδίκτυο. Και η ντουλάπα είναι ένα ιδανικό σημείο για κάτι τέτοιο.

Σε αυτό το σημείο υπάρχει όμως ένας μικρός κίνδυνος, και όχι στο πρακτικό κομμάτι. Θα πρέπει να κάνουμε τον έφηβο να καταλάβει πως η εικόνα του δεν είναι το αντικείμενο που πρέπει να προσομοιάσει σε μη υγιή πρότυπα, αλλά μόνο το μέσο που θα τον κάνει να αισθάνεται όμορφα. Η υπερβολική σημασία και τα μη υγιή πρότυπα είναι εκείνα που μπορούν να προκαλέσουν ανεπιθύμητα αποτελέσματα.

Η ντουλάπα ως χώρος έκφρασης

Θυμάστε την πρόσοψη που έχει η ντουλάπα; Προφανώς! Το ίδιο και ο νέος έφηβος. Και, ακόμη κι αν πρόκειται για ένα κομψοτέχνημα -μαντέψτε: Δεν του αρέσει! Η ντουλάπα έχει μια υπέροχη επιφάνεια που μπορεί κάποιος να τη χρησιμοποιήσει με πολλούς τρόπους. Από αφίσες προσεκτικά τοποθετημένες με υλικό που δεν θα φθείρει βαφή και επιφάνεια, μέχρι κομψά γαντζάκια για αξεσουάρ, όλα είναι στη διακριτική ευχέρεια του επίσημου …τοποτηρητή, δηλαδή του ίδιου του εφήβου.

Αφήστε τον έφηβο να δημιουργήσει μία εικόνα που τον εκφράζει, έτσι κι αλλιώς η εφηβεία διαρκεί λιγότερο από όσο προορίζεται μία ντουλάπα να υπάρχει. Κάποια στιγμή θα επανέρθει στην προτεραία αγαπημένη σας κατάσταση.

Έτσι κι αλλιώς, με κάθε δυνατό τρόπο ο κάθε έφηβος κρύβει μέσα του έναν εξερευνητή κι έναν κατακτητή -τόσο στα αγόρια, όσο και στα κορίτσια- και αργά ή γρήγορα θα ανακαλύψει τον δικό του χώρο -της ντουλάπας συμπεριλαμβανομένης- και θα «διεκδικήσει» την κυριαρχία του πάνω σε αυτόν. Μην του αντισταθείτε, αλλά φτιάξε τον κι εσείς μαζί του. Αυτή η μοναδική δημιουργική «σύμπραξη» είναι μία από τις πολύτιμες εκείνες στιγμές που μπορούμε να δημιουργήσουμε μαζί με τα παιδιά μας. Μην την παραμελήσετε.