Η μάχη των δύο φύλων: Διακόσμηση

Πολλές φορές, από την εικόνα και μόνο της διακόσμησης ενός σπιτιού, μπορεί κανείς πολύ εύκολα να καταλάβει εάν από αυτή έχει περάσει αντρικό ή γυναικείο χέρι. Κάποια σημεία είναι προφανή, κάποια άλλα σχετικά δύσκολα στο να τα αντιληφθούμε. Υπάρχει όμως ξεκάθαρα μια «υπογραφή» που τα συνοδεύει. Και εδώ δεν μιλάμε για το φύλο, μιλάμε για τον τρόπο σκέψης, που έστω και στερεοτυπικά -δυστυχώς- έχουμε συνηθίσει να χαρακτηρίζουμε. Οπότε, disclaimer, και πάμε παρακάτω.

Υπάρχουν κάποιοι βασικοί ή χαρακτηριστικοί -έστω- τρόποι προσέγγισης, που δεν τους αξιολογούμε για την πολυπλοκότητα ή την ολοκληρωμένη κάλυψη των παραμέτρων, αλλά για το πόσο εύκολα μπορούν να λύσουν ή να δημιουργήσουν λάθη. Αυτές οι ταυτότητες συνοδεύουν τον ίδιο τον χώρο και δεν υπάρχει τρόπος να μη δέσουν απόλυτα και με την εικόνα και τον χαρακτήρα που αποπνέει, ακόμη και με την πρώτη ματιά.

It is a man’s …home

Υπάρχουν μερικά θετικά χαρακτηριστικά στον αντρικό τρόπο σκέψης για τη διακόσμηση του χώρου. Και όσο κι αν νομίζετε ότι διαβάσατε λάθος, ή ότι το συγκεκριμένο άρθρο είναι …πληρωμένο, σας διαβεβαιώνουμε πως όχι και όχι. Πρώτο βασικό θετικό χαρακτηριστικό είναι η λειτουργικότητα. Μπορεί να μην τους νοιάζει εάν ένα έπιπλο είναι κομψό, ή αν ταιριάζει με τον υπόλοιπο χώρο […ή και χρόνο], αυτό όμως που επιβάλλεται να έχει, για το αντρικό μυαλό, είναι η λειτουργικότητά του. Να μπορεί με άλλα λόγια να καλύπτει όχι μόνο τις βασικές ανάγκες και τους λόγους ύπαρξής του, αλλά να «συνεισφέρει» και σε οτιδήποτε άλλο μπορούν να βάλουν με το μυαλό τους. Ακόμη κι αν η επιφάνεια του τραπεζιού είναι αρκετά σταθερή, ώστε με μία απλή κίνηση να μη χύνεται το κουτάκι της μπύρας που συνοδεύει το ματς στην τηλεόραση (μη γελάτε, είναι βασικό αντρικό προαπαιτούμενο).

Ουσία και νόημα, είναι τα επόμενα δύο χαρακτηριστικά που έχουν να κάνουν αποκλειστικά με την αντρική αισθητική στη διακόσμηση. Ναι, ναι, ήδη ακούω τα σχόλια, απλά σκεφτείτε το αλλιώς. Δεν υπάρχει περίπτωση έναν αντρικό μυαλό να βάλει κάτι στον τοίχο, στο τραπέζι ή σε όποιο έπιπλο, εάν αυτό το …κάτι δεν βγάζει οπωσδήποτε κάποιο ουσιαστικό νόημα (το όποιο νόημα). Έτσι μάλλον θα πρέπει να αποκλείσουμε πιθανά λάθη από αφηρημένη τέχνη, τόσο αφηρημένη που ξέχασε να συνδεθεί με τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της διακόσμησης του χώρου.

Γυναικεία στρατηγική

Ο γυναικείος εγκέφαλος έχει (κατά το κοινώς αποδεκτό) την ικανότητα όχι μόνο να επεξεργάζεται ταυτόχρονα πολλές πληροφορίες, αλλά και να αξιολογεί τη σημαντικότητά τους. Αυτό από μόνο του λέει πολλά ως προς την πρακτικότητα της συνολικής αντίληψης του χώρου, ώστε το τελικό αποτέλεσμα της διακόσμησης να είναι άρτιο και με συνοχή. Το πρόβλημα συνήθως προκύπτει όταν το σύνολο των πληροφοριών οδηγεί τον γυναικείο τρόπο σκέψης σε δαιδαλώδεις διαδρομές και αποπροσανατολίζει από το τελικό αποτέλεσμα. Εδώ χρειάζεται το μέτρο και η εστίαση. Αν υπάρχουν αυτά τα δύο συστατικά, τότε όλα θα πάνε καλά.

Αισθητική, ή μάλλον αισθητική αντίληψη πιο συγκεκριμένα. Είναι σαφές ότι αυτό που μετράει τελικά στη λήψη των σωστών αποφάσεων της διακόσμησης είναι η αισθητική αντίληψη που θα τοποθετήσει ένα συστατικό στο σύνολο της επιτυχημένης συνταγής. Όσο απλό κι αν μοιάζει, αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που δύσκολα δένει με την αντρική αντίληψη, όχι γιατί θεωρείται «περιττό», αλλά γιατί, όπως είδαμε και στην αρχή, περνάει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα (…αν εξαιρέσουμε την περίπτωση εκείνη που υπάρχει παντελής απουσία προσανατολισμό προς το γούστο -μια απουσία προσανατολισμού που δεν είναι αποκλειστικό «προνόμιο» του ενός ή του άλλου τρόπου σκέψης στην τελική, απλά συμβαίνει, και, καμμιά φορά, μπορεί να έχει και γούστο).

Σημειώσατε Χ;

Ίσως ναι. Βασικά, σίγουρα ναι. Για τον απλούστατο λόγο πως η διακόσμηση δεν γνωρίζει περιορισμούς σε φύλα και τρόπους σκέψεις. Εκείνη προτιμά το ύφασμα, εκείνος προτιμά το δέρμα. Εκείνη προτιμά το ζεστό ξύλο, εκείνος προτιμά το ανθεκτικό μέταλλο. Εκείνη προτιμά το χρώμα που την εκφράζει, εκείνος προτιμά το χρώμα της ομάδας του (πάνω κάτω το ίδιο, αλλά η έκταση και η ένταση έχουν εδώ σημασία). Εκείνος προτιμά έναν αναπαυτικό καναπέ που θα μείνει στη θέση του με 5 άτομα να πανηγυρίζουν το γκολ, εκείνη προτιμά έναν καναπέ που θα την εμπνέει και θα της φτιάχνει τη διάθεση.

Υπάρχει κάτι που μπορούμε να συμπεράνουμε με ασφάλεια από όλα αυτά είναι πως και οι δύο θέλουν αυτό που καλύπτει με τον καλύτερο τρόπο τις δικές τους ανάγκες· μεγάλες ή μικρές, πραγματικές ή κατασκευασμένες, ουσιαστικές ή φαινομενικές. Και είναι ακριβώς αυτό που μετράει στο τελικό αποτέλεσμα.

Άλλωστε, είναι πλέον σαφές. Η Διακόσμηση είναι περισσότερο μια τέχνη που, όταν κατακτηθεί, μπορεί να εξελιχθεί ακόμη περισσότερο. Όλα ξεκινούν από ένα «Κάτι δεν μου κολλάει εδώ», συνεχίζει στο «Αυτό θα ταίριαζε καλύτερα εκεί» και καταλήγει να έχει συγκεκριμένους όρους, ονόματα και χαρακτηριστικά γνωρίσματα, που προσδιορίζουν αισθητικά και λειτουργικά έναν χώρο.

Η «αιώνια μάχη» των φύλων δεν έχει χώρο στο στάδιο της διακόσμησης. Θα πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας ότι διαμορφώνουμε τον δικό μας χώρο έτσι ακριβώς όπως τον νοιώθουμε εμείς καλύτερα, όπως μπορεί να μας κάνει να χαμογελάμε κάθε πρωί και να μας αποφορτίζει κάθε βράδυ από το βάρος της μέρας. Αισθητική και λειτουργικότητα σημαίνουν μαζί ποιότητα ζωής.